No3D Corporation

Creighton cieszył się, że wreszcie wróci na brzeg, kłamstwem by było stwierdzenie, że lubił spędzać długi czas na wodzie. Dlatego też, podszedł chwiejnym krokiem do burty. Rozejrzał się, za kimś w okolicy kogo mógłby zapytać i podszedł bliżej.
- Czy... jak jest ląd, to wiadomo do jakiego portu dopłyniemy? - zapytał niepewnie najbliższą spotkaną osobę. Jak to dobrze, że już nie dałby rady niczym zwymiotować. Tak przynajmniej miał szansę porozmawiać.

Creighton pokiwał głową na słowa mężczyzny. Teraz przynajmniej wiedział gdzie dotrą.
- Nie mam w zasadzie celu podróży. Liczyłem na to, że uda mi się trochę dorobić i wyruszyć dalej. Podążać zgodnie z naukami mego Pana - wyjaśnił. Potem spojrzał w kierunku lądu, w nadziei, że go dostrzeże. Było widać po nim, że podróż mu nie służy. Bo był jeszcze bladszy niż normalnie by był.

Creighton podrapał się po podbródku. Nie ochraniał nigdy nikogo w drodze, ale jeśli miałby za to płacić, to czemu nie?
- W porządku. Mogę pomóc ci tam dotrzeć. Miasto Imperialne i tak było by pewnie moim następnym celem - stwierdził. Potem wyciągnął rękę w kierunku mężczyzny. - Creighton Kleinsar - przedstawił się.

Creighton nie odpowiedział uśmiechem, ale pokiwał głową. Członek rodziny szlacheckiej mógł być trudnym celem do ochrony, ale też kleryka zdziwiło to, że wynajął tylko jego. No ale trudno.
- Dobrze, pójdę jedynie po swoje rzeczy, przebiorę się i możemy ruszać. Nareszcie zejdziemy z tej przeklętej łodzi - burknął i udał się do swojej kajuty, gdzie przebrał się w swój standardowy pancerz, wziął ekwipunek i ruszył na zewnątrz. Aby odnaleźć mężczyznę i ruszyć w dalszą drogę.

Creighton cieszył się niezmiernie z tego, że wreszcie byli na lądzie. Dalej czuł się średnio, ale na pewno lepiej niż wcześniej. Na razie doczepił swój hełm i topór do pasa, żeby nie przeszkadzały mu za bardzo w czasie ruchu.
- Ogórki znowu droższe - stwierdził. - Jak ostatnio byłem w domu też podskoczyły, sądziłem, że po wojnie stanieją - pokręcił przecząco głową.
Wtedy też nagle upadł. Bo ktoś na niego wpadł.
- Cholera... - burknął tylko patrząc w górę a potem podnosząc się do siadu. Zerknął na swój plecak. - Oby tylko nic się nie potłukło - burknął pod nosem i wstał a potem zerknął na wojowniczkę. - Powinnaś bardziej uważać Moje Dziecko. Skupienie na drodze jest ważne. Niektórzy ludzie, zwłaszcza ci starsi w takich upadkach mogą się niebezpiecznie uszkodzić - stwierdził. - Nieszczęśliwe wypadki można łatwo uniknąć, byciem uważnym - oznajmił i zdjął swój plecak aby zobaczyć czy nic się nie uszkodziło.

Creighton sprawdziwszy plecak założył go ponownie i skrzyżował ręce na klatce piersiowej, ponownie zachował kamienną twarz.
- Cóż, to twój wybór kogo zatrudnisz albo przyjmiesz jako eskortę. Nie mam za bardzo nic do gadania w tym wypadku, w końcu to ty mi płacisz - stwierdził wzruszając ramionami.

Creighton przez większość czasu milczał, bo nie widział potrzeby aby mówić. Zwłaszcza, że sądził, że rodzina będzie rozmawiać ze sobą więcej. No i dlatego bo nie umiał znaleźć wspólnego tematu z dwójką nieznajomych.
- W zasadzie, to jestem stąd. Po prostu wracam do domu. A raczej do kraju. Nie planuję wracać do domu samego w sobie - wyjaśnił. - Byłem pielgrzymem, w Bezsłonecznych Ziemiach. To stamtąd powracam - uprzedził kolejne ewentualne pytanie.