No3D Corporation

Zdążyłeś je minąć. Mimo wszystko pozostaje jednak sprawa co teraz? Nie wiesz gdzie jesteś a nie masz niczego co mógłbyś użyć do ustawienia swojego punktu nawigacyjnego. Ogólnie jesteś w czarnej dupie. Mimo wszystko po drodze widzisz tych ludzi co atakowali tamtą osadę. Gadali coś po... Irańsku. No... wpierw te stwory, teraz Asadzi... zajebisty dzień. Tylko jak na Asadów są nieźle uzbrojeni. Na ich ramionach widnieją dwa znaki. Pierwsza na lewym ramieniu, to Czarna flaga z ramką na górze i na dole o czerwonych barwach oraz 12 żółtych gwiazd, a na drugim ramieniu to biała czaszka na czarno-żółtym tle z dopiskiem "White Skulls Army". Do tego mają nieznane ci uzbrojenie które wyglądają dziwnie, lecz bardzo podobne do amerykańskich M16. Sami byli ubrani w czarne mundury.

Nagle zauważasz jedno. Koło nich ląduje... jakby koń z skrzydłami i rogiem? Wygląda to na jeden z tych sławetnych eksperymentów co to Mermaid chciała zrobić. Była do tego uzbrojona w ostrze na wzór katany, oraz dwa karabiny dźwigniowe. Zaczęła po chwili coś do nich gadać a ci zasalutowali i ruszyli w kierunku wioski. Nagle spojrzała się beznamiętnie w kierunku twojej kryjówki. Następnie westchnęła. Następnie odeszła. Kiedy ruszyłeś do tyłu by kontynuować swoją ucieczkę... ta sama istota stała ci na przeszkodzie, spoglądając beznamiętnie w twoją stronę.
- Twoje oddychanie mnie drażni. Słychać je nawet w wiosce... - powiedziała znudzona.

Nagle z ziemi wyłoniła się macka która ci oplotła nogę i cię uziemiła.
- Jeśli to cię interesuje to mój słuch nie działa w taki prymitywny sposób jak twój - rzekła i nagle jedna z jej karabinów dźwigniowych uniósł się sam w górę i zaczęła podchodzić do ciebie. Zaczęła ci się przyglądać jak jakiś lekarz...
- Hmm... Homo Sapiens... japończyk... - zaczęła coś mówić do siebie badając każdy skrawek. Nagle podeszli żołnierze, lecz jak cię zobaczyli to stanęli w pozycji bojowej i wycelowali. Ta istota spojrzała na nich, a ci opuścili broń.
- On jest nieszkodliwy. Ma umiejętności bojowe ale raczej nic wam tutaj nie grozi - powiedział.
- T... tak jest, Panno Lucy - rzekł jeden salutując. Czyli to samica... no jakby przypatrzyć się jej figurze to bardziej taka smukła... jak na konia.
- Więc panie Jojima. Co pan tutaj robi - powiedziała czytając twoje imię na plakietce.

- Po pierwsze. Możesz mi nie wierzyć, ale to już twój prymitywny mózg nie może ogarnąć iż istnieje coś takiego jak słuch selektywny u innych ras. Na Ziemi ich nie spotkasz - rzekła jakby czytając ci w myślach.
- Tak umiem patrzeć w twój umysł - Dodała po chwili. Po chwili spojrzała na żołnierzy.
- Ahmed... John... zaprowadźcie go do śmigłowca. Coś mi mówi iż Wielki Generał będzie chciał sobie z nim przyciąć pogawędkę - rzekła i tamci dwaj podeszli do ciebie. Nie pchali cię ani nic, tylko kazali iść w stronę wioski.

Idąc do wioski zacząłeś zauważać bardziej tą armię. Widzisz jak niektórzy patrolują, inni natomiast wyprowadzają samców gryfów do jednego miejsca, a młode i samice do drugiego. Po pewnym czasie zauważyłeś człowieka który był bardzo podobny do Big Bossa... jednak nie miał paru jego detali. Na oko miał koło 40 lat. Mimo wszystko wszyscy mu salutowali. Klacz podeszła do niego i powiedziała.
- Allan... znalazłam podglądacza w pobliskim lesie. Do tego nie jest stąd... - powiedziała. Ten spojrzał na ciebie i podszedł. Następnie zaczął ciebie oglądać i po chwili powiedział z przyjacielskim uśmiechem.
- Japończyk. Jak miło... jak cię zwą? - zapytał się miło

- Doktor... z Robotyki? - zapytał się lekko zdziwiony.
- Dość niespotykany zawód przyznaje. Mimo wszystko... chodź za mną. Napijemy się kawy a ty wszystko mi opowiesz o tym - rzekł. W sumie to cię nie dziwi iż gość nie słyszał prawie słowo Robotyka. Żołnierze lekko rozluźnili się i wrócili do pracy. Sama klacz idzie przy jego nodze jak pies. Weszli do namiotu a gościu ci machnął ręką byś za nim poszedł. Zobaczyłeś iż ma robotyczne ramię.

Usiedliście w namiocie i zaczęliście rozmowę.
- No... u nas roboty nie są potrzebne. Budowanie bezdusznych maszyn to żadna sztuka rzekł. Nagle zobaczyłeś jakby małego robocika który posunął po ziemi. Z lewego boku miał wysunięty jakiś kabel który był na tyle silny by utrzymać tacę z kawą oraz herbatą z 4 kubkami. Położył na stoliku przy którym usiedliście. Człowiek spojrzał na niego i poklepał go po "główce".
- Dziękuje, "Stik" - rzekł człowiek. Nagle ten robocik zasalutował za pomocą kabla i... rzekł.
- Do usług, Wielki Generale! - i odjechał uchachany nucąc coś. Generał wrócił do ciebie wzrokiem.
- O... a gdzie moje maniery. Jestem Allan Al-Bashir. Dowódca 2 Armii Federacji "White Skulls" oraz książe Federacji - powiedział z uśmiechem. Klacz stała w kącie i wyciągnęła ostrze o czerwonej klindze. Już na pierwszy rzut oka widać iż to nie była stal czy metal ci znany. Zaczęła go ostrzyć ignorując was.
- To jest moja Asystentka, Lucy Al-Bashir - rzekł wskazując na nią. Ta tylko powiedziała.
- Bo go to obchodzi - rzuciła.

- W sumie to rozumiem. Lucy mówiła iż właśnie cię tutaj wrzucono. Ogólnie Federacja to Państwo w której wskład wchodzą 4 rasy. My, Lukarianie czyli ulepszeni Ludzie. Nie boimy się śmierci, wręcz jest ona dla nas następnym krokiem ku nowemu. Są jeszcze Syreny, Lwy oraz Sukkuby. No cóż... Lucy? - zapytał się jej.
- Należy do Omega Batalionu, oraz pochodzi z Ziemi nr 131. Tam ameryka należy do tych dobrych, a niektóre incydenty są podobne do naszych. Aha, i mają też nasze odpowiedniki Steel Armorów, tylko iż ich technologia jest strasznie zacofana co do naszej. Zwłaszcza ich robotyka dupy nie urywa - powiedziała kończąc ostrzyć miecz i chowając go do pochwy pod lewym skrzydłem.
- Hmmm... a ty jak zwykle wchodzisz do mózgów innym - rzekł wzdychając. - No cóż, ale przynajmniej oszczędza to nam czas. Jako tako iż jesteś tutaj nowy, to udasz się z nami do Nowego Teheranu. Coś sądzę iż mój brat będzie chciał z tobą dokładniej pogadać. Kawy? Herbaty? - zapytał proponując ci coś ze stołu.