No3D Corporation

Dantes przygotowania do samego ubrania się i wyjścia zaczął już wczoraj. Nie do końca z własnej woli. Jego matka i ojczym od wczoraj upierali się, że musi wyglądać elegancko. Do tego jeszcze obudzili go dziś o czwartej rano, żeby kontynuować przygotowania.
Całe szczęście udało mu się ich przekonać do tego, żeby nie podwieźli go tam oni bo to przypał.

Pociąg miał też inne plusy, jak szanse na ułożenie włosów po swojemu i szansę na zobaczenie jakiś qt 3.14 dziewczyn. Co najbardziej go zadowoliło.
Gdy wreszcie z pociągu wysiadł, przyjrzał się innym pięciu którzy wchodzili do autobusu jakim on miał dotrzeć do szkoły. Trzeba przyznać był podekscytowany.

W sali treningowej? Dantesowi zdawało się, że przed tym wszystkim będzie chociaż jakieś zapoznanie czy coś tego typu, a tu proszę. Po prostu od razu ruszajcie na salę treningową. Fakt faktem, do UA dostać się było trudno ale żeby aż tak?
No nic, na razie wyciszył swój telefon, westchnął i ruszył w kierunku sali. To będzie bardzo ciekawy dzień.

Dantes uśmiechnął się niezręcznie do obu osób po swoich bokach i tylko czekał na rozwój wydarzeń. Przebywanie w tłumie nie wyglądało dla niego jak zbyt przyjemy sposób na spędzenie czasu. Był na to zbyt dużym frajerem. Chciał już jak najszybciej przejść do dalszego etapu, żeby uniknąć interakcji z ludźmi jak najszybciej.

Trzystu kandydatów... piętnaście kart...
W umyśle Dantes powtarzał sobie cały czas mantrę "oby były z metalu, oby były z metalu". Tak długo jak roboty były w jakimś stopniu, Żelazne, powinno być łatwo. Oby tylko zdobyć kartę.
Na jego twarzy już teraz pojawił się stres, który sprawił, że zaczął obgryzać paznokcie, zesztywniały z tego całego oczekiwania.
Oby tylko znaleźć kartę.
- Oby tylko znaleźć kartę... - burknął pod nosem po Francusku.

Dantes również rzucił się do biegu, przy okazji "chwytając" latarnie w swoje pole magnetyczne i powoli przemieniając je na coś w rodzaju włóczni, które zaczęły za nim latać. Chociaż jedną zamienił w ostrze które lewitowało tuż obok niego, jakby wisząc na jego plecach. Wskazał ręką na plastikowego robota.
- Dźgaj i przebijaj - rzucił i wystrzelił jedną z włóczni w tors robota, w nadziei, że zdobędzie w ten sposób kartę. Potem wycelował w kolejnego i to powtórzył, ale ten wodny... go martwił więc na razie starał się go okrążyć i przy okazji przy pomocy wystrzelonej lancy zacząć przeszukiwać ciało robota.

Panika pojawiła się w oczach Dantesa i zaraz potem wszystkie włócznie poleciały za nim, dalej krążąc w "żelaznym pierścieniu" gdy ten biegł na poszukiwanie innych robotów, szukając potencjalnych celów. Nawet jeśli miałby ukraść kartę innym uczestnikom.
Ten test był zdecydowanie trudny. Trudniejszy niż przypuszczał, że będzie.

Dantes zobaczył liczbę osób chętnych na tego robota i był wręcz gotowy o niego walczyć nawet z innymi. Jednak, gdy ci rzucili się na robota on nie pozostał im dłużny i napędzając się magnetyzmem zjechał na kawałku metalu na dół ulicy przy okazji... wykonując nalot z metalowych elementów którego nie powstydził się nawet Gilgamesh Caster. Oczywiście, postarał się żeby metal nie uderzył w niego gdy on sam z dużą prędkością wbił się w robota wrzucając w niego swój "pojazd miecz" chwycił kartę, wylądował na ziemi przewrotem, i zabrał za sobą cały metal biegnąc do wyjścia.