No3D Corporation

Gdy tylko krzyknęłaś usłyszałaś świst, trzask i poczułaś ból. Bicz... zostałaś smagnięta biczem.
- cicho tam. krzyk ci nie pomoże. ani groźby ani płacz. chcesz uniknąć bólu to milcz i bądź posłuszna - rzekł głos.
Twardy i szorstki jak papier ścierny na twarzy. Nie widziałaś tego kto mówił. było tu za ciemno nawet dla twoich oczu. O dziwo twoja zdolność do widzenia w ciemności nie była w stanie przebić tej czerni zaczynającej się za kratami twojej klatki. Magiczna ciemność...

Siedziałaś przez chwilę myśląc co zrobić. Dostałaś... transmisję... scenę widzianą czyimiś oczami. Widziałaś tam Hadesa i Posejdona... i Posejdon rzucił Hadesowi monetę... Gniew zapłonął w tobie... Czy oni się kurwa założyli o to że trafisz do paki po raz kolejny??

"Pomieszczenie" to była pojedyncza klatka. dosyć mała zresztą. Wystarczająco wysoka byś mogła stanąć wyprostowana, wystarczająco szeroka i długa byś mogła usiąść lub spać zwinięta w kłębek. Zasłona ciemności zaczynała się między kratami. Poza klatką nie widziałaś nic. To co początkowo wzięłaś za ziemię było po prostu bardzo nierówną warstwą metalu robiącą za podłogę. Sufit był równie nierówny. Kraty również były zrobione z tego samego metalu. Jedyną różnicą między sufitem i podłogą była "szklana" lampa osadzona w suficie, obecnie wyłączona. Wytężyłaś słuch. Początkowo nie słyszałaś nic ale po chwili zaczęłaś słyszeć skrzypienie kół, ciche pomrukiwania innych istot dookoła ciebie. Zaczęłaś też wyczuwać lekkie trzęsienie podłoża. Byliście w ruchu. Byłaś na wozie z innymi klatkami tuż obok. Ale nikt nikogo nie widział.

Oprócz wcześniej wymienionych kajdan blokujących twoje zdolności miałaś na sobie niezbyt czystą płócienną koszulkę bez rękawów. Przy twoim wzroście sięgała ci prawie do kolan. W pasie była przewiązana kawałkiem sznurka. Ogólnie mogłabyś założyć worek od kartofli i nie wyglądałabyś gorzej. Poza tym był tylko mały szary również niezbyt czysty filcowy koc na którym obecnie siedziałaś. Usłyszałaś kroki po chwili stuknięcie czegoś drewnianego w kraty.
- Ty. Niebieskowłosa. Wystaw dłonie przez kraty. osobno. - usłyszałaś inny głos. Również szorstki i oschły ale należący do kobiety.

Wystawiłaś dłonie przez kraty. Po chwili poczułaś jak w każdą zostało coś włożone. Coś metalowego, cylindrycznego w lewą... chyba metalowy kubek. coś sztywnego w prawą.

Gdy cofnęłaś ręce zobaczyłaś co ci dano. Grubą kromkę chleba, takiego co już leżał ze 2 dni po upieczeniu, da się zjeść bez problemu. W kubku natomiast była woda. Zwykła czysta woda. Handlarze niewolników nie używają niewolników do pracy. Tylko ich sprzedają.

Zjadłaś na spokojnie chleb i wypiłaś wodę. Nie wiedząc do końca co zrobić z kubkiem jeszcze go trzymałaś. Po chwili kroki wróciły i stuknięcie w kraty.
- Wystaw rękę z kubkiem. Jeżeli potrzebujesz jeszcze wody to powiedz. W przeciwnym razie zabieram kubek. - ten sam oschły kobiecy głos. Nadal czułaś że jesteście w ruchu. To musi być spory wagon skoro karmią w trakcie jazdy.