No3D Corporation

Nie nie, nie mam zamiaru wchodzić jej w droge. Kiedy patrzyła na mnie ja tylko powiedziałem
- NIE, WSZYSTKO W PORZĄDKU! - powiedziałem
następnie patrząc na Stara zaczynam mysleć o tej całej sytuacji. On wie gdzie są te krainy, tona pewno jest w chuj daleko, to pewnik. Nie mniej jednak bez przewodnika nie mamy za dużo pola do manewru, pozatym Artificer się nam nieziemsko przyda. Nie mniej wciąż potrzebujemy tej liny. Kiedy Starlight zaczęła mówić o tej linie, ja powiedziałem.
- ja mogę wciąż się rozejrzeć za liną w tej okolicy. Może uda mi się znaleźć jeszcze jakieś zapasy prócz niej, które będą zdatne do naszej wyprawy - zaproponowałem. Nie mniej trzeba się rozejrzeć. Star może iść ze mną albo udać się do sklepu kupić ową linę. Tak czy owak ja powoli zabieram się do szukania, lecz na odchodnę mówię.
- Miło cię poznać, Nikomedes - kiwnąłem do niego głową i ruszylem na poszukiwania liny.

- Myślisz iż kurwa nie wiem? To Spike nalegał by poszła z nami, a ja nie miałem zamiaru udać się w podróż bez żadnego wsparcia magicznego. Z tego co słyszałem od Spika jak byłem tam ten tydzień to początkowo była Wrogiem Ksiżężniczki. Stworzyła taką miejscowość gdzie każdy był równy oraz nie miał znaczka przez co nikt nie mógł odstawać. Wyobraź sobie, magie która zabiera twój cholerny znaczek - powiedziałem rozglądając się za liną
- Po dzisiejszym nie wiem czy będę dał radę zasnąć w jej towarzystwie, a co dopiero sprzeciwić się jej kiedykolwiek. Jeśli chcemy przeżyć MUSIMY ją mieć po naszej stronie - dodałem
Westchnąłem na sam koniec i skupiam się na szukaniu tej cholernej liny. Nie chce kurwa spać na podłodze przez taką banianę. Mimo iż mówiła mi iż nie będę, to chce mieć 100% pewność iż mnie nie wyśle na ziemie. Dobra, Moon, skup się. Gdybyś był liną, gdzie byś się skampił...

Kiwnąłem do niej równie przerażony i zacząłem chodzić i szukać tej cholernej liny. Po jakiejś półgodzinie wreszcie udaje mi się znaleźć dość spory kawałek liny, i krzyczę do Stara
- EY! STAR! ZNALAZŁEM LINĘ! CHODZNO, POTRZEBUJE TWOJEJ POMOCY BY DŹWIGNĄĆ TĄ SKRZYNIĘ TUTAJ! - krzyknąłem do niego po czym staram się oszacować prawdopodobną długość owej liny.
Jak będzie dobrze, będziemy mogli dzisiaj jeść i nie zostaniemy wywaleni na orbitę za niesubordynacje. No nic. Jak przydzie star to na trzy, dźwigamy skrzynię by on mógł magią ją stamtąd wyjąć.

Sprawdzam linę pod względem wytrzymałości i wydaje się sprawna na tyle by utrzymać nas podczas naszej podróży. Kiedy star powiedział mi o możliwych zapasach w tej skrzyni, podchodzę do niego i przygotowuje mój harpun.
- Jak mniemam nie umiesz otwierać zamków, tak? - zapytałem się nie oczekując odpowiedzi
- Trzeba będzie to jakoś otworzyć - dodałem patrząc na stan materiału. Może mi się uda podważyć na tyle by rozwalić deski. Jeśli będzie taka możliwość, używam swojego harpunu by podważyć owe deski by otworzyć skrzynie. No chyba iż pan Star ma lepszy pomysł albo umie otwierać zamki. Tak czy siak, dodatkowe zasoby nie zaszkodziły by. no nic, czas otworzyć tą skrzynie.

- Prawdopodobnie umieją, nie mniej nie śpieszno mi by jeszcze raz po nią iść i powiedzieć o zamkniętej skrzyni, zwłaszcza po tym jak widzieliśmy iż może nam dosłownie twarz oderwać jak się wkurzy.
- Wiem iż to pytanie głupio zabrzmi, ale masz może przy sobie łom? Jeśli nie, to raczej będziemy musieli zostawić tą skrzynie tutaj. Ciekawi mnie strasznie co w niej jest - powiedziałem rozglądając się za czymś czym mógłbym to otworzyć. Cokolwiek. Cokolwiek co da rade i będzie pod kopytem. Dobrze by było by przed wyruszeniem udał się do kupca i kupił parę rzeczy. Mój dziennik ocalał, pieniądze też. Wszystko co miałem przy sobie dalej mam, lecz reszta przepadła. Muszę uzupełnić swe zapasy.

Star westchnął, zgadzając się z twoim punktem widzenia, że faktycznie, denerwowanie Starlight najpewniej skończy się urwaniem twarzy, przynajmniej to właśnie myśleliście. Zwłaszcza, że widok ogiera którego biała czaszka uśmiechała się w waszą stronę, pozbawiona swojej twarzy ale jednak mająca całą skórę wokół, przyprawiając was obu o ciarki.
— Ta... faktycznie... Ale nie łomu nie mam. No ale ej, jesteś silniejszy niż ja... to weź spróbuj potraktować to z kopa. Tak celując gdzieś tutaj. — star wskazał na punkt skrzyni który wydawał się nie opancerzony.

Traktując skrzynie z kopyta poczułeś opór, to prawda, ale najpewniej wcześniej osłabianie przez sól morską i bycie trochę obitą drewno było jedynym dźwiękiem jaki usłyszałeś.
[Siła - Sukces]

Wyciągając nogę ze skrzyni poza kilkoma kawałkami drewna które przyległy do twojej nogi nie było problemu. Otrzepałeś tylko nogę i wszystko było okej. Wraz z tym, Star chwycił pozostałe fragmenty deski magią i teraz po tym jak je złamałeś, zdołał odgarnąć je pozwalając wam zajrzeć do skrzyni. Na wasze szczęście w skrzyni znajdowało się kilka przydatnych rzeczy. Gdy tak wyciągaliście przedmioty, oprócz ubrań, wydających się być raczej wysokiej jakości, znaleźliście książkę, co prawda napisaną alfabetem którego ani ty, ani Star nie znaliście ale przez to, że była w grubej, ciężkiej, zielonej okładce wydawała się przydatna. Oprócz tego, zaleźcie trochę bitów (40) oraz dodatkowy notatnik. Ten już zapisany Equestriańśkim. Może uda wam się znaleźć właściciela.
— Hej! Nieźle! Udało się. I hej... mają nawet... — Star wyciągnął małą zdobioną skrzyneczkę. — Pewnie biżuterie. Jak się uda to może ją opchniemy? Nie wiadomo czy właśiciel albo właścicielka wnioskując po ubraniach, nawet żyje, co nie? — oznajmił zadowolony pakując skrzyneczkę do torby.

Star przewrócił oczami słysząc twoje narzekanie i marudzenie. Ale ostatecznie westchnął i przytaknął.
— No dobra. Ale wiesz jak jest... — star przeciągnął się po czym rozejrzał się raz jeszcze po plaży.

W samym notatniku zaś zobaczyłeś głównie informacje o tym, że ktokolwiek go napisał, był raczej dość standardową osobą, zwykła klacz, nie żonata, pracująca w księgowości, ale raczej nic co naprowadziło by cię na jej wygląd czy nawet gdzie może obecnie być. Więc na razie był to martwy trop. Najwyżej później użyjesz pustych stron notatnika do swoich potrzeb. Potem poczułeś jak Star szturchnął cię w bok.
— Ej... Moon, pa na to. — I wraz z tym, Jednorożec wskazał w kierunku wioski w której się zatrzymaliście. Najpierw nie zauważyłeś o co chodzi, ale potem jednorożec skierował twój wzrok w kierunku drogi obok miasta i wraz z tym karawany która zdawała się zbliżać. — Chyba pora żebyśmy wracali, co? Chyba, że chcesz coś jeszcze tu poszukać?