No3D Corporation

Poza butelkami po alkocholu, pustymi po imprezie nie małej, znajdowała się jeszcze spory kawał soczystego i pięknego uda od jejenia. Potężna upieczona noga która aż prosiła się o konsumcje, zachęcała naszego gwałciciela by na chwile odsunął swą pasję, i zaczął się delektować jej pysznym smakiem. Gwara na zewnątrz, mówiła naszemu herosowi, iż jego bracia i siostry budzić się zaczęli.

Kiedy otworzyłeś drzwi swoje, ostre światło spenetrowało ci oczy. Śnieg plus słońce, skutecznie oślepiłyby też nie jednego woja. Bracia i siostry sprawami swymi zajmowali się. Córy tkały i gotowały, a chłopy trenowali i kuli. W oddali widzisz swego przyjaciela, Jurgena Wiatrspodjaj, który stał przy bramie jak ten cwel i oglądał horyzont daleki.

Ziom twój POTĘŻNY, obrócił się w twoją stronę. Spojrzał po tobie, i uśmiech szeroki go ogarnął, gdyż tak już ma, ten twój Spod Bramy Cwel.
- Witaj mój przyjacielu - rzekł mocno i z szacunkiem, potężnie grabą odpowiadając. Po tym jak wasze graby się rozłączyły, powiedział słów kilka.
- Drogi przyjacielu mój. Dzisiaj ruszamy za Góry Dziewicze by odzyskać skarby naszych ziem. Czyż nie podekscytowany tymi skarbami i dziewicami czekającymi na nas? Bo ja tak, zwłaszcza tym pierwszym - powiedział ci szczerze. Jurgen słynny był bowiem, z miłości do złota i srebra. Nawet na dziewki wydawać nie chciał.

- Za godziny dwie. Wpierw kazano mi i tobie na polowanie udać się. Mięso Jejeni zdobyć oraz przytaszczyć tutaj. Tylko dwie godziny mamy na to. W drogę czas, nie traćmy go - powiedział śpiesznie chwytawszy włócznie, i ruszył w las. Spojrzał sobie w dal, wypatrywając zwierzyny do złapania. Po około 20 minutach nie małych, znaleźliście dwa jejenie które się ruchały. Jeden z porożem, niczym brunejka, a druga smukła niczym szyszka. Zabawy mieli co nie miara, szkoda było by gdyby dwóch wikingów przerwało im...

Chędożenie Jejeni było ostatnim co oni zrobili. W momencie jak samiec wystrzelił, stracił dla niej nie całą głowę, i to w znaczeniu dosłownym. Jurgen chwycił samca, to bie została samica. Podczas drogi powrotnej, niespełniony poeta, przyjacielem twoim zwanym, zaczął mówić ci nie cicho.
- Gunnarze, przyjacielu mój. Jaką ty zamierzasz upolować dzisiaj zdobycz wśród dziewic Najeźdzców?

- Słowa święte prawisz, druhu mój - rzekł ci śmiejąc się nie mał. Łania Jejenia, rzucała się nie mało wiedząc co ją dokładnie czekało. Wiła się w lewo, wiła sie w prawo, mimo to nie przeszkadzało to za bardzo. Po chwilach długich, Gunnar i Jurgen wioskę swą zobaczyli. Wojska powoli się zbierały, a inne grupy, wrócić już zdołały. Odstawiliście zdobycze do myśliwego Harka, po tym, Jurgen zaprawdę powiedział.
- Zaprawdę powiadam ci, druchu mój, wędrówka ku Górą Dziewiczym będzie zaprawdę długa. Gotowyś na to, przyjacielu?

- I to ja rozumiem - rzekł ci radosny, po chwili ruszył do reszty komanii. Wszyscy byli gotowi już do wymarszu, lecz widziałeś iż brakowało jednego. Gdzież Ingrid, wasza szefowa? Nigdzie jej nie widać, ani nigdzie jej nie słychać. W Zwyczaju już miała popędzać was niczym bydło do pracy, lecz teraz jest wyjątkowo spokojnie. Jej Chata znajduje się nieopodal, lecz jesteś gotowy by wkroczyć to groty zła?